چرا باید برای امام زمان (عج) دعا کنیم ؟

دعا برای حضرت مهدی (عج) دلیل بر اظهار، محبت و دوستی به آن حضرت است و ایشان ذرّیه پیامبر (ص) است و محبت ذرّیه به آن حضرت امر خدا و مزد رسالت پیامبر است.

مزد پیامبر(ص) * شوری، آیه 23 *

آن آیه ای را که پیامبر(ص) اجر رسالتش را دوستی با نزدیکانش قرار داده و چند تا از آیاتی را که پیامبر اسلام(ص) و دیگر پیامبران اجر خود را فقط نزد خدا دانسته اند، می خواستم. 
همچنین چرا تنها پیامبر اسلام(ص) اجر تعیین کرده؟ آیا با آن آیاتی که اجر خود را فقط از خدا خواسته اند، تناقض ندارد؟

«قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى »؛ شورى (42)، آیه 23.؛ «بگو من هیچ مزد و پاداشى بر رسالتم درخواست نمى کنم؛ جز دوست داشتن نزدیکانم (-(اهل بیتم )-)».
پاسخ این سؤال را خداوند در قرآن داده است؛ در سوره فرقان، آیه 57 مى فرماید: «قُلْ ما أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاَّ مَنْ شاءَ أَنْ یَتَّخِذَ إِلى رَبِّهِ سَبِیلاً»؛ «بگو من در برابر آن (-(ابلاغ آیین خدا)-)، هیچ گونه پاداشى از شما نمى طلبم؛ مگر کسى که بخواهد راهى به سوى پروردگارش برگزیند (-(این پاداش من است )-)».
توضیح: اگر در یک موضوع، دو استثنا آورده شود مانند: 1. امروز هیچ کس خانه ما نیامد؛ الاّ برادرم. 2. امروز هیچ کس خانه ما نیامد؛ الاّ حسن در این صورت، یا هر دو مطلب دروغ است یا یکى از آن دو و اگر بخواهد دو مطلب صادق و صحیح باشد، باید یکى از آن دو مطلب، انطباق بر دیگرى داشته باشد و در واقع، آن دو مطلب، یکى باشند؛ یعنى در مثال مذکور، اگر حسن همان برادر گوینده باشد، هر دو جمله صادق هستند.
حال در قرآن کریم، دو استثنا در موضوع مزد رسالت پیامبرصلى الله علیه وآله وارد شده است؛
1. در سوره شورى مى فرماید: من مزد رسالت نمى خواهم؛ الاّ محبت به اهل بیتم.
2. در سوره فرقان مى فرماید: من مزد رسالت نمى خواهم؛ الا پیمودن راه خدا.
از آن جا که کذب و اشتباه در قرآن و کلام خداوند راه ندارد، از این دو استثنا، یک موضوع فهمیده مى شود و آن این که محبت به اهل بیت، همان پیمودن راه خداست. در این بیان از مطالب استاد قرائتى، استفاده شده است.
محبت، تبعیت مى آورد و اگر انسان شخصى را دوست داشته باشد، سعى مى کند پیرو او باشد و به خواسته ها و سلیقه هاى او، احترام بگذارد و یک محبّ (دوستدار)، هیچ گاه مخالفت با محبوب خویش نمى نماید.
در نتیجه، سود این محبت، رسیدن به خداست؛ زیرا اهل بیت پیامبرعلیهم السلام راهى به غیر از راه خدا نمى روند و به همین جهت، قرآن در سوره سبأ، آیه 47 مى فرماید: «قُلْ ما سَأَلْتُکُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ»؛ «بگو: هر اجر و پاداش از شما خواسته ام، براى خود شماست (-(به نفع شما است )-)».
نکته مهم:
از آن جا که محبت واقعى، هم جهت نفى دارد و هم جهت اثبات، مزد رسالت واقعى، محبتى است که با بغض و دورى از دشمنان اهل بیت علیهم السلام که دشمنان خدا نیز هستند همراه باشد و در نتیجه، ثمره محبت به اهل بیت پیامبرصلى الله علیه وآله نزدیک شدن به خداوند و دور شدن از دشمنان خداست (تولى و تبرى) و قطعاً مى توان گفت که مهم تر و اثرگذارتر از این مسئله در دین دارى انسان ها، وجود ندارد؛ زیرا اگر چیزى از این امر، مهم تر بود، آن چیز، باید مزد رسالت بیست و سه ساله خاتم انبیا قرار مى گرفت.
بنابراین آنچه که از آیات قرآن در مورد اجر ومزد رسالت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله استفاده میشود را در قالب نکات زیر مندج است:

1ـ پیامبر اکرم (ص) بارها فرموده اند که من اجری از شما مردم طلب نمی کنم.
خداوند متعال فرمود:« قُلْ ما أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ وَ ما أَنَا مِنَ الْمُتَکَلِّفین‏ ـــــ (اى پیامبر!) بگو: «من براى دعوت نبوّت هیچ پاداشى از شما نمى‏طلبم، و من از متکلّفین نیستم » (ص :86)
همچنین فرمود: « قُلْ مَا أَسئَلُکمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلا مَن شاءَ أَن یَتَّخِذَ إِلى رَبِّهِ سبِیلاً ـــ بگو بر این رسالت اجرى از شما طلب نمى‏کنم جز اینکه هر کس بخواهد راهى به سوى پروردگارش در پیش گیرد» (فرقان،57)
ایضاً فرمود: « قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِکْرى‏ لِلْعالَمینَ ــــــ بگو: «در برابر این(رسالت و تبلیغ)، پاداشى از شما نمى‏طلبم ؛ این(رسالت)، چیزى جز یک یادآورى براى عالمیان نیست» (الأنعام:90)
2ـ آنچه رسول خدا به عنوان اجر درخواست نموده ، برای خودش نبوده بلکه برای خود مردم بوده است.
خداوند متعال فرمود:« قُلْ مَا سأَلْتُکُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ إِنْ أَجْرِى إِلا عَلى اللَّهِ وَ هُوَ عَلى کلِّ شىْءٍ شهِید ـــ بگو من مزدى از شما نمی خواهم مگر آنکه آن مزد برای خود شماست. مزد من جز بر خدا نیست و او بر هر چیزى گواه است» (سباء،47)
یعنی آنچه من می خواهم برای خودم نیست بلکه به نفع خود شما می خواهم ؛ نظیر اینکه معلّمی به شاگردانش بگوید: بهترین هدیه و مزد شما به من آن است که خوب درس بخوانید. روشن است که خوب درس خواندن دانش آموز به نفع خود اوست ؛ ولی معلّم را خوشحال می کند ؛ چون می بیند که زحماتش به هدر نرفته است.
3ـ رسول خدا (ص) چه اجری از مردم برای مردم خواست؟
خداوند متعال فرمود: « ... قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‏ ـــــ بگو: من هیچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمى‏کنم جز دوست‏داشتن نزدیکانم »(الشورى:23)
پس این همان چیزی است که رسول خدا (ص) از مردم برای مردم خواست. یعنی از آنان خواست که اهل بیت مرا دوست داشته باشید تا در سایه ی محبّت آنها از آنها اطاعت کنید و در سایه ی اطاعتشان رستگار شوید. به تعبیر دیگر ، رسول الله (ص) از مردم خواست که هدایتهای مرا باطل نسازید و طریقه ی مرا که توسّط اهل بیتم ادامه می یابد ، پیگیری کنید! لذا اگر کسی از اهل بیت من دوری گزید در حقیقت زحمات مرا ارج نگذاشته و مدیون زحمات هدایتی من خواهد بود.


بنا بر این حقیقت امر آن است که رسول خدا (ص) نه تنها ازمردم چیزی نخواسته بلکه چیزی به آنها داده است ؛ و آن نعمت حبّ اهل بیت رسول خداست و اطاعت از آنهاست که موجب هدایت انسانها می شود. کما اینکه خداوند متعال ، حبّ و اطاعت رسول خدا را به مردم هدیه داده است. لذا در حدیث ثقلین تصریح نمود که من دو چیزی بین شما گذاشته و می روم ؛ یکی قرآن و دیگری اهل بیتم. رسول الله (ص) فرمودند: « یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی فَتَمَسَّکُوا بِهِمَا لَا تَضِلُّوا ـــ ای مردم! من در میان شما دو شیء گرانبها را تکر می کنم ؛ کتاب خدا و اهل بیتم را ؛ پس به آنها چنگ بزنید که گمراه نمی شوید » (الإحتجاج على أهل اللجاج ، ج‏1 ،ص149)
از علمای اهل سنّت نیز روایت شده که قال رسول الله(ص): « ... فانظروا کیف تخلّفونی فی الثقلین. فقام رجلٌ فقال یا رسول الله و ما الثقلان؟ فقال رسول الله صلی الله علیه و سلم: الاکبرُ کتابُ الله ؛ سببٌ طرفه بید الله و طرفه بأیدیکم فتمسّکوا به لم تزالوا و لا تضلّوا ؛ و الاصغرُ عترتی و انّهما لن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض و سألت لهما ذلک ربّی فلاتقدّموهما فتهلکوا و لاتعلّموهما فانّهما اعلم منکم. ــــــــ بنگرید که پس از من، با دو یادگار گرانبهاى من چگونه رفتار مى‏کنید؟ مردی برخواست و پرسید: یا رسول الله! دو أثر گرانبهاى شما چیست؟ فرمود: ثقل اکبر کتاب خداست؛ وسیله ای که جانبى از آن در دست خدا مى‏باشد و طرف دیگر آن در اختیار شما قرار گرفته است؛ پس به آن چنگ بزنید که نمی لغزید و گمراه نمی شوید. و ثقل اصغر عترت من است؛ که همانا آن دو هرگز از همدیگر جدا نمی شوند تا در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند. و من هم از پروردگارم همین اتحاد و یگانگى و جدایی ناپذیری را براى آنها درخواست کرده‏ام. پس بر این دو پیشى نگیرید که به هلاکت مى‏رسید و سخنى به آنها نیاموزید که آنان از شما داناترند» (المعجم الکبیر ،الطبرانی ، ج3 ، ص66) ؛ در نقل دیگری از این حدیث فرمودند: « ... فانظروا کیف تخلفونى فى الثقلین . فنادی مناد: و ما الثقلان یا رسول اللّه؟ قال: کتاب اللّه طرف بید اللّه و طرف بأیدیکم فاستمسّکوا به و لا تضلوا، و الآخر عترتى، و إن اللطیف الخبیر نبأنى أنهما لن یتفرقا حتى یردا علی الحوض، و سألت ذلک لهما ربى، فلا تقدموهما فتهلکوا، و لا تقصروا عنهما فتهلکوا، و لا تعلموهم فانهم أعلم منکم، ثم اخذ بید علی رضی الله عنه فقال من کنت أولى به من نفسه فعلىّ ولیه، اللهم وال من والاه، و عاد من عاداه. ـــــــ بنگرید که پس از من، با دو یادگار گرانبهاى من چگونه رفتار مى‏کنید؟ پرسیدند: یا رسول الله! دو أثر گرانبهاى شما چیست؟ فرمود: یکى کتاب خداست که جانبى از آن در دست خدا مى‏باشد و طرف دیگر آن در اختیار شما قرار گرفته است؛ به آن چنگ بزنید و گمراه نشوید. و دیگرى عترت من است؛ خداى لطیف و دانا ، مرا مطّلع ساخته که این دو هرگز از هم جدا نمی شوند تا کنار حوض کوثر بر من وارد شوند. و من هم از پروردگارم همین اتحاد و یگانگى را براى آنها درخواست کرده‏ام. پس بر این دو پیشى نگیرید که به هلاکت مى‏رسید و در مورد آنها کوتاهى نکنید که هلاک خواهید شد. و سخنى به آنها نیاموزید که آنان از شما داناترند. سپس دست علی (ع) را گرفت و فرمود: هر که من نسبت به جان او، از خود او اولاترم، على هم اولاتر است به جان او. پروردگارا! دوستش را دوست و دشمنش را دشمن بدار.» (المعجم الکبیر ،الطبرانی ، ج3 ، ص167) (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 13/100128400)

پرسمان